Fragas do Eume, paraíso en Galiza

A lenda conta que Deus ao crear os tres ríos que nacen na serra de O Xistral -Eume, Landro e Masma- lle prometeu un home cada ano ao que chegase primeiro ao mar. Traizoado polos outros dous, que o deixaron durmindo, o Eume tivo que cruzar vales e montes para ganar. Por iso saíu bravo e agreste e , antes da aparición dos embalses no seu cauce, tamén levaba cada ano a vida dun home.

As Fragas do Eume son un ecosistema único en Europa, debido á súa alta biodiversidade e ao seu bosque atlántico completamente característico das ribeiras máis fondas dos ríos e das proximidades ao mar.

O río Eume é o protagonista deste parque, atravesando un profundo canón que leva o mesmo nome. A súa conca ensánchase pola metade, zona onde recibe aos seus principais afluentes.

Ademais estas fragas do río Eume representan o clímax da vexetación galega, onde nas zonas máis altas do parque en lugar de predominar o bosque predomina a matogueira, na que nunhas zonas predominan máis os toxos, noutras as queiroas e noutras as xestas que se combinan coas dúas anteriores.

Nas zonas de bosque a árbore que predomina é o carballo, por detrás deste e roubándolle o seu espazo nalgunha parte está o castiñeiro e a terceira especiemáis abundante é o bidueiro.

Nas proximidades dos ríos podemos atopar ameneiros, salgueiros, pradairos e freixos principalmente. Tamén son moi abundantes os felgos ao longo de todas as fragas, xa que hai máis de 20 especies diferentes.

A dificultade para acceder a esta fraga foi o motivo de escolla para a ubicación de dúas ermitas medievais, os mosteiros de Monfero e de Caaveiro.

O mosteiro de San Xoán de Caaveiro foi establecido no ano 934 nas fragas do Eume e chegou a ter unha decena de habitantes, aínda que na Idade Moderna ese número reduciuse a seis habitantes.

O mosteiro de Monfero foi fundado no ano 1134 baixo a orde de San Bieito,pero no ano 1147 foi reconvertido en cisterciense.

Por último hai que salientar que hai catro anos, en marzo de 2012, produciuse un desastre no parque ao comezar un lume no concello da Capela, que se levou por diante 750 hectáreas, 350 delas pertencentes ao parque. Os danos causados polo incendio tardaron en recupera, pero na actualidade xa case todo volveu á normalidade.

Para rematar, paréceme que teño que dicir que en Galiza somos moi afortunados por ter este tipo de marabillas naturais.