Nesta segunda entrada dispóñome a contarvos
unhas cantas lendas de Galicia relacionadas con pedras, mouros, castros e
algunha que outra cova.
Espero que disfrutedes das lendas e
descubrades tantas cousas novas como descubrín eu facendo esta entrada.
A COVA DA SERPE DE FRIOL
Existen moitos lugares con este nome en
Galicia, normalmente soen ser coñecidos así porque antigamente neles habitaba
unha serpe de dimensións xigantescas, pero quizais a máis coñecida sexa esta, a
de Friol. Para esta Cova da Serpe existen dous lendas que vos vou a contar
agora.
A primeira cóntanos que uns velliños, fartos
de ter que aturar á cobra xigantesca, bañaron a un burro en alquitrán,
puxéronllo como cebo á cobra, ela, que tiña fame, comeu ó burriño e así morreu
a cobra.
A segunda cóntanos que Berta, unha rapaza da
fidalguía ía ser pateada por un cabalo xusto cando un plebeo a salvou. Os
rapaces namoráronse, e todo ía ben ata que o padre de Berta se enterou e lle
dixo á súa filla que non podía estar con un plebeo, que ela era da fidalguía.
Como os rapaces non aceptaban a súa separación, decidiron fuxir e agocháronse
na Cova da Serpe sen decatarse do perigo no seu interior. Cando a serpe saíu a
recibilos, o mozo sacou un puñal cativo e peleou coa serpe, conseguiu facerlle
unha ferida mortal na testa, pero antes a cobra trabáralle. Ambos morreron e de
Berta dise que quedou tola e ingresou nun convento, o mozo foi enterrado na
Igrexa Parroquial de Friol.
A CRUZ DE PAU DA VELLA
Encóntrase na provincia de Lugo a uns 700
metros de altitude e considérase o marco divisorio entre Ferreira do Valadouro,
Cervo, Xove e Viveiro. Descoñécese a orixe de este granito, pero para isto
temos unhas marabillosas lendas en Galicia.
Como non se ten claro a procedencia de esta
pedra, hai moitos ditos, como que por alí rondaba o espírito dunha vella que se
apoiaba nun pau para chorar, que alí está soterrada unha vella ou que foi unha
vella a que propuxo poñer o marco para separar os concellos da Ferreira do
Valadouro, Cervo, Xove e Viveiro. Probablemente a procedencia deste nome
permaneza sendo un misterio para sempre.
A PEDRA ALTA OU ANTELA
A Pedra Alta ou Antela é un menhir que dá nome
á lagoa de Antela, e ademais é o marco divisorio de tres concellos da provincia
de Ourense: Xunqueira de Ambía, Vilar de Barrio e Sarreaus. Moitos din que unha
moura ía fiando á vez que levaba a pedra na cabeza.
A PENA ABALADOIRA DA SERRA DO XISTRAL
A Pedra Abaladoira é unha pedra de granito de
forma oval pousado sobre outro, e có máis lixeiro impulso abana sen chegar a
caer. Cóntase que sobre ela deitábanse parellas con problemas de fertilidade.
Nesta pedra antigamente realizábanse
sacrificios de animais e botábase o sangue en dous buratos que hai na parte
superior para despois purificarse con ela. A auga da chuvia que apoza nestes
buratos é para curar as verruga, e quen a para por debaixo e abaneala cunha soa
man cura o reuma.
CASTRO DE MEIRÁS
O castro de Meirás está en Oleiros (A Coruña)
ten como curiosidade unha parte na que está oco e onde podemos chegar a
escoitar música. Neste castro hai un tesouro enterrado e está tapado cunha gran
pedra cun aro de ferro no medio.
A lenda conta que quen se atope ao anoitecer
no lugar do tesouro verá unha pola de ouro cos seus pitos, máis a persoa que
esté alí non os poderá coller e se perderán dentro do castro.
Ademais hai outra lenda que nos conta que no
oco dunha rocha orientada cara o sur, está encerrada unha princesa encantada,
nas noites de lúa chea canta moi bonito, pero se alguén se acerca mentres ela
canta desaparece para sempre.
O TRASNO DE ARES
Preto do
castro, baixando cara a costa había unha cova onde vivía un trasno e ao que e
acercaba á cova o afogaba.
A xente que pasaba por riba da cova e escoitaba ruído miraba para atrás, entón o trasno saía e encerraba a esa persoa. Dise que en realidade o trasno era unha roca de forma estraña que se convertía nel.
A xente que pasaba por riba da cova e escoitaba ruído miraba para atrás, entón o trasno saía e encerraba a esa persoa. Dise que en realidade o trasno era unha roca de forma estraña que se convertía nel.
Segundo conta a lenda
o gran conquistador Breogán fundou no territorio da actual Galicia a cidade de
Brigantia, e nela levantou unha torre tan alta -a actual Torre de Hércules- que
unha noite seu fillo Ith puido divisar dende ela a costa verde de Inis Ealga
–Irlanda-. Ata alí dirixiu a súa nave, e nese lugar encontrou a morte a mans
dos ávidos gobernantes tribais da illa. En vinganza, os fillos de Mil, el neto
guerreiro de Breogán, conquistaron a terra esmeralda. E é por iso polo que se
di que os descendentes galegos de Mil son antepasados de todos os irlandeses.
