Lendas varias da Galicia Castrexa

Nesta segunda entrada dispóñome a contarvos unhas cantas lendas de Galicia relacionadas con pedras, mouros, castros e algunha que outra cova.

Espero que disfrutedes das lendas e descubrades tantas cousas novas como descubrín eu facendo esta entrada.

A COVA DA SERPE DE FRIOL

Existen moitos lugares con este nome en Galicia, normalmente soen ser coñecidos así porque antigamente neles habitaba unha serpe de dimensións xigantescas, pero quizais a máis coñecida sexa esta, a de Friol. Para esta Cova da Serpe existen dous lendas que vos vou a contar agora.

A primeira cóntanos que uns velliños, fartos de ter que aturar á cobra xigantesca, bañaron a un burro en alquitrán, puxéronllo como cebo á cobra, ela, que tiña fame, comeu ó burriño e así morreu a cobra.

A segunda cóntanos que Berta, unha rapaza da fidalguía ía ser pateada por un cabalo xusto cando un plebeo a salvou. Os rapaces namoráronse, e todo ía ben ata que o padre de Berta se enterou e lle dixo á súa filla que non podía estar con un plebeo, que ela era da fidalguía. Como os rapaces non aceptaban a súa separación, decidiron fuxir e agocháronse na Cova da Serpe sen decatarse do perigo no seu interior. Cando a serpe saíu a recibilos, o mozo sacou un puñal cativo e peleou coa serpe, conseguiu facerlle unha ferida mortal na testa, pero antes a cobra trabáralle. Ambos morreron e de Berta dise que quedou tola e ingresou nun convento, o mozo foi enterrado na Igrexa Parroquial de Friol.

A CRUZ DE PAU DA VELLA

Encóntrase na provincia de Lugo a uns 700 metros de altitude e considérase o marco divisorio entre Ferreira do Valadouro, Cervo, Xove e Viveiro. Descoñécese a orixe de este granito, pero para isto temos unhas marabillosas lendas en Galicia.

Como non se ten claro a procedencia de esta pedra, hai moitos ditos, como que por alí rondaba o espírito dunha vella que se apoiaba nun pau para chorar, que alí está soterrada unha vella ou que foi unha vella a que propuxo poñer o marco para separar os concellos da Ferreira do Valadouro, Cervo, Xove e Viveiro. Probablemente a procedencia deste nome permaneza sendo un misterio para sempre.

A PEDRA ALTA OU ANTELA

A Pedra Alta ou Antela é un menhir que dá nome á lagoa de Antela, e ademais é o marco divisorio de tres concellos da provincia de Ourense: Xunqueira de Ambía, Vilar de Barrio e Sarreaus. Moitos din que unha moura ía fiando á vez que levaba a pedra na cabeza.

A PENA ABALADOIRA DA SERRA DO XISTRAL

A Pedra Abaladoira é unha pedra de granito de forma oval pousado sobre outro, e có máis lixeiro impulso abana sen chegar a caer. Cóntase que sobre ela deitábanse parellas con problemas de fertilidade.

Nesta pedra antigamente realizábanse sacrificios de animais e botábase o sangue en dous buratos que hai na parte superior para despois purificarse con ela. A auga da chuvia que apoza nestes buratos é para curar as verruga, e quen a para por debaixo e abaneala cunha soa man cura o reuma.

CASTRO DE MEIRÁS

O castro de Meirás está en Oleiros (A Coruña) ten como curiosidade unha parte na que está oco e onde podemos chegar a escoitar música. Neste castro hai un tesouro enterrado e está tapado cunha gran pedra cun aro de ferro no medio.

A lenda conta que quen se atope ao anoitecer no lugar do tesouro verá unha pola de ouro cos seus pitos, máis a persoa que esté alí non os poderá coller e se perderán dentro do castro.

Ademais hai outra lenda que nos conta que no oco dunha rocha orientada cara o sur, está encerrada unha princesa encantada, nas noites de lúa chea canta moi bonito, pero se alguén se acerca mentres ela canta desaparece para sempre.

O TRASNO DE ARES

Preto do castro, baixando cara a costa había unha cova onde vivía un trasno e ao que e acercaba á cova o afogaba.
A xente que pasaba por riba da cova e escoitaba ruído miraba para atrás, entón o trasno saía e encerraba a esa persoa. Dise que en realidade o trasno era unha roca de forma estraña que se convertía nel.

O CASTRO DE BAROÑA

Segundo conta a lenda o gran conquistador Breogán fundou no territorio da actual Galicia a cidade de Brigantia, e nela levantou unha torre tan alta -a actual Torre de Hércules- que unha noite seu fillo Ith puido divisar dende ela a costa verde de Inis Ealga –Irlanda-. Ata alí dirixiu a súa nave, e nese lugar encontrou a morte a mans dos ávidos gobernantes tribais da illa. En vinganza, os fillos de Mil, el neto guerreiro de Breogán, conquistaron a terra esmeralda. E é por iso polo que se di que os descendentes galegos de Mil son antepasados de todos os irlandeses.