O día 1 de Xuño do ano 1999 entraba en vigor una norma pola que os percebeiros de Cedeira xa non podían traballar en moitas zonas da costa nas que, desde sempre o viñan facendo.
Cambiar unha lei, ás veces, quere dicir que se cambia tamén unha maneira de vivir. Os percebeiros decidiron ir igual a arrincar percebes das penas onde estaba prohibido. Fixérono en sinal de protesta porque, de antemán sabían que non se ían poder vender, así que a idea era facer unha festa aberta ao pobo para que quen quixese, se acercase á lonxa a comer os percebes.
Pero a cousa non ía ser tan doada. A resposta das autoridades foi enviar ás forzas de seguridade a tomaren a mariñeira vila de Cedeira. Pecharon os accesos a ela, de maneira que ninguén podía saír ou entrar e desaloxaron pola forza a lonxa do peixe. Houbo tiros e fume e berros e violencia. Ducias de antedesturbios e garda civil bourando na xente sen facer excepcións, nenos, vellos, mulleres e homes. Os mariñeiros fixeron unha barricada xuntando
cousas nunha pila e plantáronlle lume. Algo que pretendían as forzas de seguridade, era requisar os percebes, pero ese foi un obxectivo que non puideron lograr. Os percebes quedaron na lonxa, e cando o enfrontamento finou, celebrouse a festa aberta e a xente da vila acercouse a gozar dos percebes.
O grupo Cempés compuxo dúas cancións para recordar estes feitos: 1 de Xuño en Cedeira (Montecuruto), Que non volvan!.
Na primeira canción poden escoitarse audicións dese mesmo día, e na segunda é unha actuación na que na canción narranse os feitos na forma na que o sentiron os loitadores cedeireses.
No hay comentarios:
Publicar un comentario